Rolwolk in verstilling

Een donkere rolwolk hangt in de grijzige lucht, aan de horizon is het licht. Verders is het stil op het meertje, een enkele meerkoet dobbert wat rond. Een zwarte kraai zit op de daklijst van een van de huizen aan de overzijde. Een meeuw vliegt langs met vlugge flapvleugels. You tube speelt  nog steeds de mooie muziek van Massenet, zie de troostende tranen van vorige week. Het heeft inmiddels alweer flink geregend... tranen... mijn dierbare, moedige schoonzus heeft deze wondere wereld verlaten. Precies een week nadat ze haar versterven heeft ingezet, is ze vertrokken naar onbestemde oorden.

Verstilling in mij en in de wereld om me heen. Vanochtend in een half uurtje tijd was daar  ineens de tekst, die ik vrijdag op haar begrafenis wil uitspreken. Het blijft byzonder om me zelf daarin waar te nemen. Hoe ik dan op een diepere laag geraak en de woorden komen stromen. Zoals nu uit de rolwolk de regendruppen gestaag op het meertje neer komen, eindeloze rimpelkringen veroorzakend. Zo is het leven en gaat het leven... De zwarte kraai is inmiddels gevlogen, de meerkoet pikt wat in haar veren. Verstild, tevreden, even uitgehuild, dankbaar ook voor het zovele dat er te ervaren is in het leven, op deze wereld.

De rolwolk verwaaid in de nu loodgrijze lucht, aan de horizon nog steeds het licht....

Het leven als een groot gedicht

Gerwine

Datum: 24-11-2010 in natuurbespiegelingen
Tags: